Tuesday, April 18, 2017

Duniya da ki bharosa

Lekhan vich jo likheya ohte kadi shuba na kitta 
jo kuch hoya rab da naa lehke zulm da zehr pitta 
dhakke te thoke har chokat te paye 
saray kehnde dil deva ge par nai koi azmaye 
mein rah te chal basa na vekhe sajje khabbe 
jo hunda hai rab jaane mein ape raahay labbe 
te fikkran vich vas gaya hosh 
ki karan aadat nai pendi kise nu deva dosh 
rom rom vich vas gayi bas eh aarzu alam di 
rab na kisse nu deve mushikalahat kadi kisse kisam di
sochda san ke apne pehle kinne roggi guzzre 
har dard jhar ke rul gaye, thallan ch honge ne bikhre inna dil tuttay 
taali di chavan vich eh labde ne saharay 
sikhr dupaira toh bhajj ke phir raati vekhe sitaray 
gin gin sugatan hun chetan awkhi paye 
umeed hai dillan di aye vehde wapis harre hojaye 
lokan de bharosa par kadi na phirr tu turrna 
ohde gallan vich na doob ape sikh eh tarrna 
duniya di milawatan assi kyon phir farolle 
duniya vich na sukh labho, oh ta jag toh ohlay 
khushiyan sameth, lajpalan de karam nu toll 
dukhan vich vi sabab hai, himmat rakh tu kol 
hanere de baad hi savera hai sochda vi mein bhalle 
duniya di menu ki parwa pave rehn khak vi nai mere palle 
taareya thalle karda duwawan rakkhi sanu tere nerre
nahi chahiday dhokkay jo ithe vasde ne bathere 
tangde menu apni waat uttay  
diggne na de sanu, meri jaan tere sadke